Της Μαργαρίτας Κουσαθανά
Εισαγωγή
Στην παρούσα εργασία γίνεται μια προσπάθεια να προσδιοριστούν οι αλλαγές στα σχολικά βιβλία και στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται οι αλλαγές στο περιεχόμενο και στη δομή των βιβλίων των φυσικών επιστημών του Δημοτικού καθώς και οι φιλοσοφικές διαστάσεις της προτεινόμενης μεθοδολογίας της διδασκαλίας. Αποκαλύπτονται μεθοδολογικές ασυνέπειες που οφείλονται σε ιδεαλιστικές φιλοσοφικές θεωρήσεις της φύσης της επιστήμης και της διδασκαλίας. Η κριτική εξέταση της διδακτικής μεθοδολογίας που προτείνεται δείχνει την υποβάθμιση του ρόλου του δασκάλου, τη δυσλειτουργία των μαθησιακών έργων, την ασυνέπεια στόχων και δραστηριοτήτων. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι τα βιβλία των φυσικών επιστημών αποτελούν επανέκδοση με μικρές αλλαγές των βιβλίων της συγγραφικής ομάδας των εκπαιδευτηρίων «Ελληνογερμανική Αγωγή» που κυκλοφόρησαν το 2001, από αυτή την άποψη είχαν όλο το χρόνο οι συγγραφείς να προχωρήσουν σε διορθώσεις.
Ρόλος και περιεχόμενο
Ο ρόλος του μαθήματος των Φυσικών Επιστημών στο Δημοτικό στο γενικό πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς, είναι «η προετοιμασία των μαθητών που επιδιώκουν την εισαγωγή τους σε εκπαιδευτικά ιδρύματα θετικής κατεύθυνσης ... η στελέχωση της βιομηχανίας και της έρευνας».[1] Επειδή όμως οι μαθητές που ακολουθούν αυτή την κατεύθυνση είναι λίγοι, «το μάθημα δεν πρέπει να περιορίζεται στους μαθητές αυτούς, απομακρυνόμενο από τον τουλάχιστον εξίσου σημαντικό παράγοντα της παροχής της γενικής μόρφωσης στο σύνολο των μαθητών».[2] Μια πρώτη παρατήρηση είναι ο διαχωρισμός που κάνουν οι συγγραφείς των μαθητών που πρέπει να μάθουν καλά φυσικές επιστήμες, γιατί θα ασχοληθούν με θετικές σπουδές, από τους υπόλοιπους που θα πρέπει να πάρουν μια “γενική” πιθανά υποβαθμισμένη μόρφωση. Να θεωρήσουμε ότι προαναγγέλλουν μια επιπλέον διχοτόμηση της δομής και του περιεχομένου του σχολείου; Το μάθημα των φυσικών επιστημών έρχεται να υπηρετήσει τις ανάγκες των εισαγωγικών εξετάσεων στην Ανώτατη εκπαίδευση αντί για τη γενική μόρφωση των μαθητών, που κατανοείται σαν αναγκαίο κακό (λίγοι μαθητές ακολουθούν θετική κατεύθυνση) στο συντεχνιακό κατά τα άλλα ρόλο του μαθήματος, όπως φαίνεται να τον εννοούν οι συγγραφείς, ενώ κατά τη γνώμη μας η παροχή βασικής-γενικής μόρφωσης μέσα κι από τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών πρέπει να είναι ο μοναδικός σκοπός του μαθήματος και του σχολείου, και μόνο έτσι μπορεί αυτά να προετοιμάσουν ικανά αυριανά στελέχη της κοινωνίας σε οποιονδήποτε τομέα ακολουθήσουν.