του Μάνου Δούκα
Πολλά ακούγονται για τα «νέα» βιβλία των μαθηματικών του δημοτικού. Ελάχιστα όμως για τους στόχους και τα αποτελέσματα που θα έχουν στη συνείδηση των μαθητών (αλλά και των δασκάλων και των γονιών).
Στόχος πρώτος : Ιδεολογική χειραγώγηση των μαθητών.
Στα «νέα» βιβλία μαθηματικών, ο μαθητής καλείται να «μάθει» μέσα από «παραδείγματα της καθημερινής ζωής» ( όπως λένε οι εισαγωγές των βιβλίων ). Εννοούν όμως της ζωής που του ετοιμάζει η «Νέα Τάξη». Για να μάθει τα πολύγωνα, πρέπει να πάρει σαν παράδειγμα το Πεντάγωνο του στρατού των ΗΠΑ και για να μάθει τον πληθυσμό της Ινδίας πρέπει να «ρωτήσει» τη CIA. Μετράει ΕΥΡΩ για να δει αν του φτάνουν για να αγοράσει κάτι, διαλέγει προσφορές πολυκαταστημάτων, επισκέπτεται εταιρείες, υπολογίζει πόσα δολάρια βγάζει ο Bill Gates σε ένα λεπτό ή σ΄ ένα χρόνο και τρώει χάμπουργκερ. ακόμα και το εμβαδόν το μαθαίνει μετρώντας την επιφάνεια χαρτονομισμάτων. Ο μαθητής μέσα απ΄ τα βιβλία αυτά μαθαίνει ότι η υπέρτατη αξία είναι η επιχείρηση, ότι οι εργαζόμενοι είναι ωρομίσθιοι που οι μισθοί τους αποτελούν «έξοδο» για την επιχείρηση, ότι η ανεργία και η παιδική εργασία είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει και δεν αλλάζει, ότι σ΄ αυτό τον κόσμο που ζούμε αν δε δόσεις δεν παίρνεις τίποτα, κι ότι όλα λειτουργούν με την αρχή της ανταποδοτικότητας. Μαθαίνει ότι γι αυτό το λόγο ακριβώς, στα σχολεία πρέπει οι γονείς να αγοράσουν ότι χρειάζεται ( κομπιούτερ, κλπ ) και να τους βοηθούν κι οι μαθητές με τις οικονομίες του ταμείου της τάξης τους. ( Τα παραδείγματα άπειρα, που όμως δε μπορούν να αναφερθούν στο μικρό χώρο ενός άρθρου ).